Waarom als laatst genoemd worden niet eens zo verkeerd is!

Een maand geleden schreven we over een workshop die we gaven aan 70 managers. Deze managers waren allen ambtenaren, dus enige opwekking van creativiteit was niet verkeerd ;-) Vooral omdat ze uitgedaagd werden krantenkoppen te bedenken die mobiliteit onder medewerkers moest stimuleren. Een prijsuitreiking bleef dan ook niet uit.

De winnaar is...

We hebben veel reacties ontvangen  en er zat één grote favoriet bij. Deze favoriet en dus winnaar is........ *tromgeroffel*......... “Nooit gedacht dat het zo leuk zou zijn!” Karin roemt deze uitspraak omdat het een persoonlijke uitspraak is die daadwerkelijk door een persoon zo gevoeld wordt en Ronald vindt vooral “nooit gedacht” een mooie toevoeging. “Het niet willen bewegen heeft vaak te maken met allerlei denkbeelden. Door foute krantenkoppen, uitspraken van collega's creëer je in jezelf een negatief beeld over een nieuwe werksituatie. Je denkt als het ware niet dat het leuk kan zijn. Dat is mooi en herkenbaar geformuleerd met: nooit gedacht.”

Authenticiteit of eerste in rij?

Vooral het authentieke element van deze krantenkop lijkt dus aan te spreken. Hoewel, misschien heeft deze krantenkop wel om hele andere redenen gewonnen... Misschien is de krantenkop de winnaar omdat deze als eerste werd genoemd in een rijtje van vijf. Want hoewel we onszelf als zeer intelligente wezens beschouwen (wat geheel terecht is uiteraard), worden we soms beïnvloed door de meest simpele en stompzinnige dingen. In dit geval gaat het om het primacy effect, wat inhoudt dat we eerst genoemde woorden - of in dit geval krantenkop - het beste herinneren.

Maar hoe zit het dan met de overige krantenkoppen; waren deze bij voorbaat al kansloos? Gelukkig niet! Uit onderzoek blijkt dat we na de eerste woorden vooral de laatste woorden goed onthouden. Dit noemen we het recency effect. Bewijsmateriaal werd meteen geleverd: de tweede prijs ging naar “al 50 ex collega’s nog blijer in een nieuwe baan” en was geheel toevallig de laatste krantenkop in rij. Met andere woorden: de middelste krantenkoppen hadden geen schijn van kans. Maar ach, misschien waren ze gewoon slechter ;-)